کد مطلب:193211 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99
آیا عمل بدون ولایت و پیروی از امام عادل مفید است؟
ابن ابویعفور گوید: به امام صادق - علیه السلام - عرض كردم: همانا من با مردم رفت و آمد دارم و معاشر هستم، خیلی تعجب می كنم از كسانی كه ولایت شما را نپذیرفته اند، بلكه ولایت فلان و فلان را پذیرفته اند، ولی با این حال دارای امانت و راستگوئی و وفاداری هستند، در حالی كه افرادی ولایت شما را پذیرفته اند نه امانت دارند، نه وفاداری، نه راستگوئی.
راوی گوید: امام صادق - علیه السلام - راست نشست، و مانند شخص غضبناكی به سوی من روی آورد، سپس فرمود: كسی كه ولایت امام جائر و ستمگری را پذیرفته است كه از ناحیه ی خدا نیست دین ندارد، و از كسی كه ولایت امام عادل از
[ صفحه 257]
ناحیه خدا را پذیرفته است، گله ای نیست.
گفتم: آنها دین ندارند، و نه از اینها گله ای نیست؟!
حضرت فرمود: بله، نه آنان دین دارند، و از اینها گله ای.
سپس حضرت فرمود: مگر نشنیده ای فرموده خدا را كه می گوید: (ألله ولی الذین آمنو یخرجهم من الظلمات إلی النور) «خداوند، ولی و سرپرست كسانی است كه ایمان آورده اند؛ آنها را از ظلمتها به سوی نور بیرون می برد» یعنی از تاریكیهای گناهان به نور توبه، و یا آمرزش، به خاطر ولایت و پیروی از هر امام عادلی كه از ناحیه ی خدا است.
و آنجا كه می گوید: (والذین كفروا أولیاءهم الطاغوت یخرجونهم من النور إلی الظلمات) «(اما) كسانی كه كافر شدند، اولیاء آنها طاغوتها هستند؛ كه آنها را از نور به سوی ظلمتها بیرون می برند»، پس چه نوری كافر دارد كه از او خارج می شود؟
معنی این كلام این است كه آنها بر نور اسلام بودند ولی هنگامی كه از هر امام (رهبر) جائری كه از ناحیه ی خدا نیست پیروی می كنند از نور اسلام خارج و به ظلمات و تاریكیهای كفر وارد شدند، و لذا خداوند آتش را برای آنها با كفار واجب كرد و فرمود: (أولئك أصحاب النار هم فیها خالدون) [1] «آنها اهل آتش هستند و همیشه در آن خواهند ماند» (یعنی آنان اهل جهنم و آتش هستند و همیشه در آن باقی خواهند بود). [2] .
راوی گوید: امام صادق - علیه السلام - راست نشست، و مانند شخص غضبناكی به سوی من روی آورد، سپس فرمود: كسی كه ولایت امام جائر و ستمگری را پذیرفته است كه از ناحیه ی خدا نیست دین ندارد، و از كسی كه ولایت امام عادل از
[ صفحه 257]
ناحیه خدا را پذیرفته است، گله ای نیست.
گفتم: آنها دین ندارند، و نه از اینها گله ای نیست؟!
حضرت فرمود: بله، نه آنان دین دارند، و از اینها گله ای.
سپس حضرت فرمود: مگر نشنیده ای فرموده خدا را كه می گوید: (ألله ولی الذین آمنو یخرجهم من الظلمات إلی النور) «خداوند، ولی و سرپرست كسانی است كه ایمان آورده اند؛ آنها را از ظلمتها به سوی نور بیرون می برد» یعنی از تاریكیهای گناهان به نور توبه، و یا آمرزش، به خاطر ولایت و پیروی از هر امام عادلی كه از ناحیه ی خدا است.
و آنجا كه می گوید: (والذین كفروا أولیاءهم الطاغوت یخرجونهم من النور إلی الظلمات) «(اما) كسانی كه كافر شدند، اولیاء آنها طاغوتها هستند؛ كه آنها را از نور به سوی ظلمتها بیرون می برند»، پس چه نوری كافر دارد كه از او خارج می شود؟
معنی این كلام این است كه آنها بر نور اسلام بودند ولی هنگامی كه از هر امام (رهبر) جائری كه از ناحیه ی خدا نیست پیروی می كنند از نور اسلام خارج و به ظلمات و تاریكیهای كفر وارد شدند، و لذا خداوند آتش را برای آنها با كفار واجب كرد و فرمود: (أولئك أصحاب النار هم فیها خالدون) [1] «آنها اهل آتش هستند و همیشه در آن خواهند ماند» (یعنی آنان اهل جهنم و آتش هستند و همیشه در آن باقی خواهند بود). [2] .
[1] سوره ي بقره آيه ي 257.
[2] غيبة النعماني: 65، بحارالأنوار: ج 23 ص 322 ح 39.